اطلاعات جامع تخصصی پزشکی

پژوهشگران با استفاده از الكتروانسفالوگرافي با تراكم بالا، فعاليت مغز ۱۸ شركت‌كننده را حين خواب مورد بررسي قرار دادند. هر بار كه شركت‌كنندگان از خواب بيدار مي‌شدند، از آن‌ها در مورد خواب‌هايي كه ديده بودند و اينكه آيا احساس ترس داشتند، سؤال مي‌شد. پژوهشگران با تجزيه ‌و ‌تحليل نتايج متوجه فعاليت دو منطقه‌ از مغز شدند كه در ترس نقش دارند: اينسولا و قشر سينگوليت. همچون آميگدال كه در كنترل ترس نقش دارد، اينسولا نيز هنگام پريشاني برانگيخته مي‌شود و در ارزيابي عواطف در جريان بيداري نقش دارد. در همين حين، قشر سينگوليت نيز بخشي از مغز ما است كه بدن ما را براي رويدادهاي تهديدآميز آماده مي‌كند. دانشمندان علوم اعصاب براي آگاهي بيشتر در مورد اين مناطق و نقش آن‌ها، دفترچه‌هاي يادداشتي را به ۸۹ شركت‌كننده دادند تا آن‌ها به مدت يك هفته و هر صبح در مورد اينكه خواب‌هاي آن‌ها موجب ايجاد چه احساسي در آن شده است، مطالبي را يادداشت كنند.

نتايج مطالعه‌ي جديدي كه براساس نقشه‌برداري از فعاليت مغز حين خواب حاصل شده است، اين ايده را تقويت مي‌كند كه تجربه‌ي رويدادهاي بد در هنگام خواب ما را براي رويدادهاي واقعي آماده مي‌كند. پژوهشگران دريافتند افرادي كه بيشتر خواب‌هاي بد مي‌ديدند، هنگام بيداري بهتر مي‌توانستند ترس را مهار كنند. لامپروس پراگاموروس، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ژنو مي‌گويد: براي نخستين‌ بار ما همبستگي‌هاي عصبي ترس را در هنگام ديدن خواب شناسايي كرده و مشاهده كرديم كه وقتي ترس را در موقعيت واقعي يا در حالت خواب تجربه مي‌كنيم مناطق يكساني از مغزمان فعال مي‌شود. خواب انسان هنوز بسيار اسرارآميز است اما بيشتر افراد براساس تجربيات خود مي‌دانند كه خلق‌و‌خو و خواب ارتباط نزديكي با هم دارند. اگرچه توضيح چگونگي آن براي دانشمندان دشوار بوده است، اما اين ايده كه بستن چشم‌ها مي‌تواند عواطف ما را تنظيم كند، موضوع جديدي نيست. درست مانند زمان بيداري، ما انسان‌ها در خواب نيز عواطفي را تجربه مي‌كنيم و اين تجربيات بر احساسي كه هنگام بيدار شدن داريم، تأثير مي‌گذارد.

در مطالعاتي نيز پژوهشگران گروه‌هايي از مردم را كه درد گردن نداشته و نيز كساني را كه گاهي اوقات دچار درد گردن مي‌شدند، مورد پيگيري قرار دادند. برخي از اين افراد دچار درد گردن شديدي شدند و پژوهشگران آن‌ها را مورد بررسي بيشتر قرار دادند. مشخص شد افراد دچار درد گردن، از خواب كم و بي‌كيفيتي برخوردار بوده و در مشاغلي با سطح استرس بالاتر مشغول به كار بودند. آن‌ها همچنين فعاليت جسمي كمتر و خلق‌و‌خوي افسرده‌اي داشتند. بدن آن‌ها اساسا استرس بيشتري را تجربه مي‌كرد و آن‌ها در گردن خود تنش عضلاني بيشتري را حس مي‌كردند. مهم‌تر اينكه، اين حالات قبل از بروز درد وجود داشت. در مطالعه‌اي ديگر، پژوهشگران دريافتند كه حتي در ميان كودكاني كه فقط ۹ سال داشتند، نشانه‌هايي مانند خستگي و كمبود خواب همراه‌ با سردرد، درد شكمي و خلق‌و‌خوي ضعيف عوامل خطرسازي هم براي بروز و هم تداوم درد گردن هفتگي بود.

اگر از درد گردن رنج مي‌بريد، بايد بدانيد كه تنها نيستيد. درد ستون فقرات يكي از علل اصلي ناتواني در سرتاسر جهان است و شيوع آن طي ۲۵ سال گذشته افزايش چشمگيري داشته است. در حالي‌كه بيشتر موارد درد گردن احتمالا طي چند ماه بهتر مي‌شوند، نيم تا سه‌چهارم افرادي كه دچار گردن درد مي‌شوند، به‌صورت مكرر اين درد را تجربه مي‌كنند. اغلب گفته مي‌شود كه وضعيت‌هاي بدني (پوسچر) خوب و بد وجود دارد و برخي از اين وضعيت‌ها مي‌توانند موجب درد ستون فقرات شوند اما اين باور پشتوانه‌ي علمي ندارد. درواقع، نتايج پژوهش‌ها نشان مي‌دهد كه خواب نامناسب، كاهش فعاليت جسمي و افزايش استرس نقش مهم‌تري دارند. بنابراين، در حالي‌كه متخصصان سلامتي تلاش‌هاي زيادي در جهت اصلاح وضعيت بدن و استفاده از صندلي‌ها، ميزها، كيبوردها و ديگر ابزار ارگونوميك انجام مي‌دهند، به‌نظر مي‌رسد كه تغييرات مرتبط با سبك زندگي مانند خواب كافي، ورزش و كاهش استرس تاثير بيشتري در تسكين و پيشگيري از درد گردن داشته باشد.